Միրհավը|վերլուծություն
Բակունցը ուզում էր ցույց տալ թե ինչպես Դիլան դային մինչև իր կյանքի վերջը չմոռացավ և իր սրտում պահեց Սոնային:
Անգամ խոր ծերության տարիներին նա այգում նստելով հիշում էր իր
և Սոնայի մանկությունը, երբ Սոնան ոտքերը կախում էր առվակի մեջ, իսկ նա նրա վրա ջուր
ցողում: Սոնային հարս էին տվել մի հարուստ մարդու և ոչ թե նրա սիրուն: Պատմվածքը կոչված
է միրհավ, քանզի Դիլանը Սոնային համեմատում է միրհավի հետ, որին նա տիրացավ ընդամենը
մեկ ակնթարթ ինչից հետո կորցրեց հավետ: Դիլանի մտքին միշտ գալիս էր Սոնայի լաջվարդ
շապիկը և նրա արևվառ ծամերը:
Комментарии
Отправить комментарий