Գիշերը, երբ մարդը ազատվում է իր բոլոր հոգսերից
և հուզմունքից, բանականությունը ավելի է հզորանում, մի խոսքով մարդու համար ստեղծվում
է
մտածելու համար շատ հարմար պայմաններ: Եթե մտածելու ընթացքում, շատ խորանաս, հնարավոր
է էմոցիաներից, ուրախությունից, զարմանքից և այլից այլևս չկարողանաս կանգնեցնել մտքերիդ
հոսքը ու կորցնես քնելու հնարավորությունը:
Իսկ, ասելով հոգիս կբաժանվի մարմնիցս գրողը ի՝նկատի ուներ, որ
նա կմահանա: Նրան թվում էր, որ նա քունը նրա թույլ տեղն է գիշերը և քնելով նա մահի
համար խոցելի տեղ է բացում: Նա արդեն ինքն իրեն տրամադրել էր, որ քնելու իրավունք չունի
և այդ միտքը այնքան էր զարգացրել, որ հասցրել էր պաշտպանմունքի: Նույն կերպով էլ, մարդը
հասունանալով, ավելի ուժգին է կառչում, իր կյանքի ամենա լուսավոր, անհոգ և ուրախ ժամանակին՝մանկությանը:
Комментарии
Отправить комментарий