Անանուն
Լույսի մի բարակ փունջ ճեղքեց խավարը: Ինձ տիրեց վախի ու հետաքրքրության զգացում: Եu առաջ գնացի դեպի քարանձավի խորքը: Այնտեղի գաղտնի դուռը բացվել էր: Ուրեմն այստեղի՜ց էին նրանք ներսուդուրս անում: Հիմա, երբ ամեն ինչ պարզ էր ինձ համար, կարող էի առաջ գնալ: Մի քանի վայրկյան հետո ես քայլում էի ստորգետնյա միջանցքով: Ահռելի ձայներ էին լսվում: Ես ուզում էի փախչել, բայց ինձ տիրապետեցի և առաջացա: Ահա այնտեղ էին պահում իրենց գողացածը ավազակները: Ես մտածեցի, որ պետք է մեկին օգնության կանչել:
Комментарии
Отправить комментарий