Թարգմանություն

Robert May was a short man, barely five feet in height. At school, he was ridiculed and humiliated by other children because he was smaller than other boys of the same age. Even as he grew up, he was often mistaken for someone's little brother. When he left college he became employed as a copywriter with Montgomery Ward, the big Chicago mail order house. He married and in due course, his wife presented him with a daughter. Then when his little daughter was two years old, tragedy struck; his wife was diagnosed with a debilitating disease.. Nearly everything he earned went on medication and doctor's bills. One evening his four-year-old daughter climbed onto his knee and asked, “Daddy, why isn't Mummy like everybody else's mummy?” It was a simple question, asked with childlike curiosity. His mind flashed back to his own childhood. He had often posed a similar question, “Why can't I be tall, like the other kids?” And then he began to tell her a story. It was about someone else who was different, ridiculed, humiliated because of the difference. Bob told the story in a humorous way. His daughter laughed and clapped her hands. Then every night after that he had to repeat the story before she would go to sleep. Because he had no money for presents, Robert decided that he would put the story into book form. This was to be his daughter's Christmas present. The book of the story that she loved so much. He converted the story into a poem.

Ռոբերտ Մէյը ցածրահասակ տղամարդ էր, նրա հասակը մոտավորապես հինգ ոտնաչափ էր: Դպրոցում նրան ծաղրում էին, քանի որ նա, իր տարեկիցներից ցածրահացակ էր: Նույնիսկ երբ նա մեծացավ, նրան միշտ շփոթում էին թե նա ինչ-որ մեկի փոքր եղբայրն է: Երբ նա ավարտեց քոլեջը, նա սկսեց աշխատել Չիկագոի Մոնթգոմերի Վորդ փոստում որպես տպագրող: Հետո նա ամուսնացավ և որոշ ժամանկ անց կինը նրան դուստր պարգևեց: Բայց երբ նրա դուտրը դարձավ երկու տարեկան տեղի ունեցավ ողբերգություն; Նրա կինը շատ ծանր հիվանդացավ: Նա իր ամբողջ գումարը ծախսեց բուժման և դեղերի վրա: Մի երեկո նրա չորս-ամյա աղջիկը նստեց նրա ծկներին ու հարցրեց,-«Հայրիկ ինչու մայրիկը մյուսների մայրիկների պես չի՞: Դա մի հասարակ հարց էր՝ բխած մանկական հետաքրքրասիրությունից: Բայց նա մտքով գնացել էր իր մանկությունը և հիշում էր, թե ինչպես էր ինքն իրեն հարցնում, թե ինչու նա չի կարող ուրիշ երեխաների նման բարձրահասակ լինել: Եվ նա սկսեցիր իր աղջկան մի հեքիաթ պատմել: Այն մեկի մասին, ում որ ծաղրում են նրա համար, որ ինքը տարբերվում է մյուսներից: Բոբը այն պատմեց հումորային տարբերակով: Նրա աղջիկը սկսեց ծիծաղել և ծափ տալ: Դրանից հետո նա ամեն երեկո իր աղջկան պատմում էր այդ հեքիաթը, որպեսզի նա քնի: Քանի որ նա չուներ բավականաչափ գումար աղջկան նվեր գնելու համար, Ռոբերտը որոշեց, որ պիտի գիրք գրի այդ պատմությունով: Եվ այն կլինի իր դստեր ամանորյա նվերը: Աղջիկը շատ հավանեց այդ հեքիաթների գիրք: Հետո նա պատմությունը փոխարինեց բանաստեղծության: