Ճապոնիան 19րդ դարում|հետազոտական աշխատանք

Աղբյուրներ՝

Ճապոնիան 19րդ դարում

Япония

Japan in 19th century

Հեղինակ՝Էդուարդ Երիցյան
Խորհրդատու ուսուցիչ՝ Տիգրանյան Աշոտ
Մասնակիցներ՝Դավիթ Տեր-Թորոսյան, Ազատ Կարապետյան



Ճապոնիայի կապիտալիստական զարգացումը

19րդ դարի սկզբում Ճապոնիայում զգացվում է մանուֆակտուրաների քանակի մեծացում: 19րդ դարի սկզբում պետությունում կար մոտավորապես 90 մանուֆակտուրա, բայց 1825 թվականին թիվը աճել էր մինչև 300-400: Մեծացել էր ոսկու հայհայթումը, արծաթի և պղնձի հալումը և արդյունաբերությունը: Սկսեց ձևավորվել արդյունաբերական բուրժուազիան:

Արդյունաբերական արտադրության մեջ այս առաջխաղացումը բացատրվում է նրանով, որ 19րդ դարի սկզբում Ճապոնիայում, աշխարհի ամենամեծ բնակչության կրթվածության աստիճաններից մեկն էր:


Պետությունում, բացի սամուրայների համար նախատեսված պետական դպրոցներից, ստեղծվում էին դպրոցներ նաև սովորական մարդկանց համար: Հիմնակար առարկաներն էին՝գիրը, ընթերցանությունը, հաշվարկը և կոֆուցիականության էությունը: Բացի դրանից, դասավանդվում էին նոև նոր գիտություններ, օրինակ ՙ ՙ Հոլադիայի ուսումնասիրումը՚ ՚  և ճապոնատեսությունը ՙ ՙկոկուգակու՚ ՚-ի սկզբունքներին համաձայն: Կոգուտակույի սկզբունքների հիմնադիրն է Մոտոորի Նորինագա, որը ձգտում էր ապացուցել ճապոնական անհատականությունը և հիմնվում էր ճապոնիայի պատմության վրա:


19րդ դարի առաջին կեսը
Փիլիսոփայական դպրոցների պայքարը Ճապոնիայում


Փիլիսոփայական դպրոցների կռիվը, փաստացի վերածվում էր կռվի իշխանության համար: Մեծ իշխանական ազդեցություն ունեյին կոնֆուցիականները, որոնք առաջ էին քաշում էթիկա-հասարակական ուսմունք, որը ապացուցում էր, սյոգունական պետության կառավարման մեթոդի, օրինականությունը, օրինահավասարությունը և հավերժականությունը: որպես հիմք նրանք ընգծում էին անժխտելի ենթարկությունը մեծերին (հորը, ավագ եղբորը, ֆեոդալին, սյոգունին): Բայց նրանց մեծ ջանքերով դիմադրում էին ճապոնացի պատմաբան և ֆիլիոլոգ Մոտոորի Նորինագայի հետնորդները, որոնք կանչում էին անժխտելիաբար ենթարկվել Ճապոնիայի աստվածային կայսերին, իսկ սյոգունատի մեթոդը, ինչպես նրանք կարծում էին, հակառակվում էր ազգային ավանդույթենրին, և կանչում էին, ճապոնական միֆոլոգիային համաձյն, ազգային ինքնագիտակցման և ամենահիմնականի վերածնմանը մասնակցել:


19րդ դարի առաջին կեսը

Գյուղացիական ընդվզումները Ճապոնիայում


18րդ դարում և 19րդ դարի առաջին կեսում, մեկ մի դքսությունում, մեկ մյուսում ապստամբություններ էին բարձրանում: Ապստամբած գյուղացիները պահանջում էին հարկերի պակասում, համաներում, գների սահմանման մենաշնորհի վերացում: ուզում էին որպեսզի գյուղացիներին իրավունք տային ազատ իրեն արտադրանքի առք ու վաճառքով զբաղվել շուկայում, չինովնիկների չարաշահման պատճառով և այլն:

Գյուղական հանդեսների մասնակիցները սովորաբար զինվում էին բամբուկե տեգերով, մանգաղներով, քարերով, բահերով, կացիններով, երբեմն հրազենով: Գոյություն ուներ ապստամբությունների հատուկ նշան, ծղոտե դրոշ, որը գյուղացիները տանում էին առջևից: Ապստամբությունները ժամանակ գյուղացիները քանդում էին բրնձի և սակէի սպեկուլյացիայով զբաղվողների խանութները և վառում էին տեղական չինովնիկների տները:

Այդ հանդեսները սովորաբար խեղդվումւ էին տեղական ֆեոդալների զորքերով, բայց ստիպում էին ֆեոդալներին զիջումների գնալ:


Մ.թ. 1804թ.
Դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատումը Ռուսաստանի և Ճապոնիայի միջև

Մ.թ.ա. 1804 թվականին Նագասակի եկավ ռուսական սուրհանդակը: Ալեքսանդր Առաջինի հրամանով, այն փորձում էր առևտրական կապեր հաստատել Ռուսաստանի և Ճապոնիայի միջև: Բայց Ն.Պ.Ռյազանովի սուրհանդակը, Ճապոնիայում ռուսական նավերի վաճառքով զբաղվելու թույլտվություն չստացավ:

Մ.թ. 1837թ.
Աղքատ քաղաքացիների ընդվզումը Օսակայում

Քաղաքային աղքատության ապստամբությունը Օսակայում գլխավորեց չինովնիկ-սամուրայ  Օսնո Հեյհատիրոն: Նա քննադատում էր կաշառված չինովնիկների սանձարձակությունները և կանչում էր սյոգունատի գահընկեցմանը: Ապստամբությունը ճնշվեց:

1837-1846 թթ մ.թ.

Ճապոնական կառավարությունը զգուշանում է Արևմտյան տիրությունների հարձակումերից: Ճապոնիայի ափերի մոտ սկսեցին հաճախորեն հայտնվել այլ պետությունների նավերը: Անգլիայի ռազմական էքսպեդիցիան այցելեց Ճապոնիան 1837թ., նրանք ճնշում էին գործում ճապոնական կառավարության վրա, պահանջելով բացել ??? վաճառքի համար: 1842 թվականին ճապոնական կառավարությունը զբաղվեց առաջին գծի ամրացմամբ, վախենալով այլ երկրների դեսանտից: 1843 թվականին անգլիական նոր էսկադրա այցելեց Ճապոնիայի ափերը, ցուցադրելով իր ուժը: Անգլիացիները հասան մի քանի զիջումների Ճապոնիայի կողմից:
1843 թ. սյոգունը բաց թողեց նոր օրենք արտասահմանցիների հետ փոխհարաբերությունների մասին , որը հաստատում էր հին արգելքները, բայց թույլ էր տալիս արտասահմանյան նավերին ածխի և ջրի պաշարներով ապպահովվել Ճապոնիայի որոշ նավահանգստներում:
1864 թվականին Ֆրանսիայի ռազմական նավերը սպառնում էին Ճապոնիա ներխուժմամբ:

Մ.թ. 1852-1858 թթ.

ԱՄՆ-ի ճնշման տակ ճապոնացիները կնքում են ճապոնա-ամերիկյան առևտրական պայմանագիրը:

19րդ դարի առաջին կեսին ԱՄՆ-ն, Անգլիան և Ֆրանսիան, ոչ միանշանակ քայլեր էին ձեռնարկում, որպեսզի հասնեյին Ճապոնիայի մեկուսացված քաղաքականության վերջացմանը: Այդ գործում ամենա պատրաստակամները ԱՄՆ-ն էին, որոնք 1791-1849թթ. ընթացքում, յոթ էքսպեդիցիա էին ուղարկել Ճապոնիայի ափերի մոտ, որոնց նպատակն էր ուժի ցուցադրումը Ճապոնիային:


1952 թվականին ԱՄՆ-ի կառավարությունը ուղարկեց Ճապոնիայի ափերի մոտ հզոր ռազմա-ծովային էսկադրա, հրամանատար Մ. Պերրիի գլխավորությամբ: Պերրին, էսկադրայի տեղ հասնելու ժամանակ, սկսեց շանտաժի ենթարկել Ճապոնիայի կառավարությունը, որը այդ ժամանակ տանում էր ծանր քաղաքական և ֆինանսական ճգնաշամ: Նա սպառնում էր ուժ գործադրել Ճապոնիայի իզոլացման վերացման առաջարկը մերժելու դեպքում: Սյոգունական ճապոնական կառավարությունը, պատերազմից զգուշանալով, ստիպված էր 1854 թվականի մարտի 31-ին մի շարք պայմանագրեր ստորագրել: Պայմանագրերի համաձայն, արտասահմանցիների համարց բացվեցին Ճապոնիայի կարևորագույն նավահանգիստները:

1857թվականի հուլիսի 17ին, ԱՄՆ-ի գլխավոր կոնսուլ Հարրիսի Ճապոնիա ժամանելուց եհտո, ստորագրվեց ճապոնա-ամերիկյան կոնվենցիան, իսկ ավելի ուշ 8158թվականի հուլիսի 29ին ճապոնա-ամերիկյան առևտրական պայմանագիրը:
1858 թվականի օգոստոսից-հոկտեմբերի ընթացքում, Հոլլանդիան, Ռուսաստանը, Անգլիան և Ֆրանսիա, իսկ ավելի ուշ նաև Պորտուգալիան ստորագրեցին Ճապոնիայի հետ նմանատիպ պայմանագրեր:

Մ.թ. 1855թ.
Դիանա ֆրեգատի կորխանումը Ճապոնիայի ափերի մոտ

Ռուսսական <<Դիանա>> ֆրեգատը, 1855 թվականի հզոր երկրաշարժից առաջացած հսկայական ալիքի պատճառով ավերվեց: Ռուս ծովայինները փրկվեցին: Նրանք ճապոնացիներից օգնություն խնդրեցին, որպեսզի պարաստեն մի փոքրիկ զբոսանավ, որով ցանկանում էին վերադառնալ հայրենիք: Ճապոնիայի կառավարությունը  ռուս ծովայիններին օգնության ուղարկեց լավագույն աշխատավորներին և ապպահովեց անհրաժեշտ նյութերով, այն պայմանով, որ ռուս խովայինները, ճապոնացի մասնագետների հետ կպատրաստեն երկու նույնատիպ զբոսանավեր: Պատրաստված զբոսաավերից մեկը պետք է մնա Ճապոնիայում: Այն գծագրերը, որոնցով Ճապոնիայում շինում էին առաջին կիլոգրամանոց նավը, գծագրել էր ռուս ծովային սպա Մոժայսկին:

Մ.թ. 1860-1866թթ.
Ճապոնիայի պատերազմը Արևմտյան տերությունների հետ

Երկրում զարգացավ հակա-այլերկրացիան տրամադրությունը: Իշխանությունից պահանջում էին աքսորել արտասահմանցիներին և վերականգնել կայսեր կառավարությունը: 1860 թվականին սամուրայները սպանեցին Ճապոնիայի կառավարության գլխավոր Ին Նաոսկէյին, ապա սամուրայները սպանեցին անգլիական կոնսուլի ներկայացուցչին, իսկ հետո սպանվեց ամերիկական կոնսուլության ներկայացուցիչը, ապա մ անգլիացի վաճառականը:

Ճապոնական կառավարությունը օպպոզիցիայի ճնշման տակ որոշում կայացրեց, բարբարոսներին երկրից արտաքսել և վերջացնել այլերկրացիների հետ առևտուրը: Սիմոնոսեքսյան նեղուցում գնդակահարվեցին ամերիկյան, հոլլանդական և ֆրանսիական նավերը, ի՝պատասխան ամերիկյան ռազմական նավերը սկսեցին գնդակահարել ճապոնական նավերը:

Քանզի հակա-այլերկրացիական շարժումը գլխավորապես ուղղված էր Անգլիայի դեմ, անգլիական կառավարություն, որոշեց ինքնուրույն նախաճեռնել  պատժիչ գործողությունը: Սկսվեցին ռազմական գործողություններ Ճապոնիայի դեմ: Անգլիացիները գնդակահարեցին Սացումա դքսության մայրաքաղաքը՝Կագոսիմա քաղաքը:

1864 թվականի մայիսին անգլիայի, ԱՄՆ-ի, Ֆրանսիայի և Հոլլանդիայի միացյալ էսկադրան սկսեց ... գնդակահարել Տեսյու դքսության ափերը:
Ներքաղաքական դիրքորոշումը Ճապոնիայում դժվարացավ, ռազմական

1866 թվականին անփորձ Տոկուգավա Յոսինոբուն դարձավ սյոգուն: Միաժանամակ հանգուցյալ Կոմեյ կասեր փոխարեն, գահադրվեց 14 տարեկան կայսր Մեյձին:
Այս պաշտոնկան կառավառիչները, փաստացի երկու հակադիր ուժերի՝ բուրժուական վերնախավի և ֆեոդալների միջև հանդիսանում էին խաղալիք:
1866 թվականի ամռանը, այլերկրական տերությունների հետ կնքվեց նոր կոնվենցիա, ներմուծական սակագնի մասին, որը ավելի վատթարացրեց Ճապոնիայի դիրքորոշումը:

Մ.թ. 1864-1874թթ.
Приход к власти в Корее королевы Мин.
Չժիոլ Ցզոն թագավորի մահից հետո, որը չուներ ժառանգորդ, Կորեայում առաջացավ քաղաքական ճգնաժամ: Պալատական ինտրիգի արդյունքում Ճապոնիայի կառավարումը ստանձնեց թագավորի ավագ կինը, որը իր հաջորդողին կարգեց, իր երեսուն ամյա որդի Իկ Սիոնին, 1866 թվականին նրան ամուսնացնելով ազնվական Մինի հետ: Մինը, հենվելով չինական <<սատենան>> կուսակցության վրա, 1774 թվականին հեղափոխություն բարձրացրեց և ստանձնեց Կորեայի կառավարությունը:

Մ.թ. 1867-1872
Буржуазная революция в Японии.
Բուրժուական հեղափոխությունը Ճապոնիայում

1867 թվականի հոկտեմբերին դքսության գլխավոր Տեսյու Յամանոուտին, ընդդիմության անունից հանձնեց Կեյկի սյոգունին մի հուշագիր, որը պահանջում էր վերացնել Ճապոնիայում երկտիրությունը և վերադարձնել բարձրագույն կառավարությունը կայսրին:
1867 թվականի նոյեմբերին Կեյկին իր ցանկությամբ որոշում կայացրեց իր հեռացման և իշխանությունը կայսրին  վերադարձնելու մասին: 1868 թվականի հունվարի 3ին 15ամյա Մուցուխիտո կայսրը հայտարարեց Արիսուգավա արքայի գլխավորությամբ, նոր կառավարության կազմավորման մասին,:
Սակայն Կեյկին չհամակրեպվեց պարտության հետ, հենվելով իրեն հավատարիմ զորքերի վրա, նա մարտնչեց կայսեր զորքերի հետ: Ճապոնիայում սկսվեց քաղաքական պատերազմ:
Պատերազմը հաղթեց կայերսական տունը:

19րդ դարի կեսը
Ճապոնական արվեստի ծաղկումը

19րդ դարի կեսին ճապոնական Կաբուկի թատրոնը վերջականապես կազմավորվեց, պատմական և կենցաղային պիեսները մեծ հայտնիություն ապրեցին: Սկսվեց ճապոնական պոեզիայի և արձակագրության վերելքը:

Մ.թ. 1868-1885
Արդյունաբերական հեղաոխություն Ճապոնիայում

Եվրոպայի առաջատր կապիտալիստական երկրերի փորձի հիման վրա, գերմանացի, անգլիացի և ֆրանսիացի մասնագետների տռխնիակակն օգնության շնորհիվ, խոշոր բուրժուազիայի հետաքրքրությունները ապպահովող պետությունների հաշվին, Ճապոնիայում կառուցվեցին օրինակելի ձեռնարկություններ: Գիտության և տեխնիկայի վերջին ձեռքբերումների շոնրհիվ, Ճապոնիան ազգային արդյունաբերության զարգացման արագ տեմպեր զարգացրեց: Առաջին հերթին զարգացավ տեքստիլ արդյունաբերությունը: Արդյունաբերական ընդհանուր արտադրանքի մեջ նրա բաժինը կազմում էր մոտավորապես 43 տոկոս: 1868-1885թթ. Ընթացքում Ճապոնիայում կազմավորվեց մոտավորապես 1300 արդյունաբերական ձեռնարկություններ:
1872 թվականին թույլատրվեց հողային սեփականության վաճառքը, իսկ 1875ում սկսվեց թույլատրվել դրա բաժանումը: Հողը դարձավ ապրանք:

Մ.թ. 1872-1879թթ.
Ճապոնիայի ռազմական էքսպանսիան: Ռյուկյու թերակղզու և Սախալինի հարավային մասի միացումը Ճապոնիային:
Հարևան երկրների նկատմամբ ագրեսիվ գործողությունների Ճապոնիային դրդում էր ԱՄՆ-ն,  որը ազդեցություն էր ձեռք բերել Ճապոնական կղզիներում, որն էլ ցանկանում էր տարածել իր ազդեցությունը տարածաշրջանի այլ երկրների վրա: Ճապոնական բանակը փաստացի ղեկավարում էին ամերիկացի խորհրդատուները: Ճապոնացիները 1872-1879 թթ ընթացքում վերացնում էին Ռյուկյու պետույթան երկակի ենթակայությունը և տեղական արքայի իշխանությունը:1874 թվականին ձեռնարկեցին ռազմական էքսպեդիցիա Տայվանի դեմ, բայց չինացիները կարողացան դիմակայել ագրեսիային:
Սախալինի հարավային հատվածը, որպես ռազմական և դիվանագիտական ճնշման  հետևանք,  առանձնացվեց Ռուսաստանից և միացավ Ճապոնիային:

Մ.թ. 1874-1877
Սամուրայների ապստամբությունները

Սամուրայները չհամակերպվեցին իրենց իշխանության իրավունքները կորցնելու հետ:Պետությունում սկսեցին զարգանալ դավադրություններ, որոնք բուրժուական իշխանությունը դժվարությամբ էր ճնշում: 1874 թվականին տեղի ունեցավ սամուրայների ապստամբություն Խիզենում, նախկին արդարադատության նախարար Էտո Շիմպեյի գլխավորությամբ, ապա կրկին մի ապստամբություն Սատցումայում, գեներալ Սայգոի գլխավորությամբ:

1875-1882թ․ մ․թ․
Կոնֆլիկտ Ճապոնիայի և Կորեայի միջև


Ճապոնական իշխանությունները պնդում էին,որ Կորեյան հանդիսանում է Ճապոնիայի տիրապետության տակ,նրանք պահանջում էին, որպեսզի նրանք վճար են տուրքերը։

Այդ ժամանակ ԱՄՆ-ն Ճապոնիայի հետ զենքերի վաճառք էր կազմակերպել,ավելի հզորացնելով Ճապոնիայի բանակը, ժամանակակից զենքերով և օգնելով ժամանակակից ռազմա-նավեր պատրաստել։

1875թվականի սեպտեմբերին, Ճապոնացիների կողմից հրահրվել է կոնֆլիկտ Կանխվա կղզու վրա, որը պատկանում էր Կորեային։
Ճապոնացիները իջացրեցին դեսանտ կղզու վրա իբրև թե նրանք լրացնում էին ջրի պաշարները,որը հետո ոչնչացավ Կորեյական մսի կայազորանի կողմից։ Ճապոնացիները հարձակվեցին կայազորանի վրա հիմնական ուժերով և ոչնչացրեցին համարյա բոլոր կայազորանը։

Այդ ժամանակ (1882թ․)Սեուլում բռնկվեց զինվորների և քաղաքի աղքատ մասի ըմբոստացում։ Ըմբոստացումը պաշտոնակատարների և նախարարների դեմ էր, որոնք կենտրոնացված էին Ճապոնիայոի վրա։ Ըմբոստացվածները հարձակվեցին դիվանագիտական առաքելության վրա։ Ճապոնիայի իշխանությունները մեղադրեցին Կորեային և ուղարկեցին նրանց ափերին ռազմական նավ։

Կորեացիները ստիպված էին եղել գնալ զիջումների և ստորագրեցին անհավասար Ճապոնա-Կորեյական պայմանագիրը։

Մ.թ. 1880թ.
Ձյուդո-ճապոնական մարտարվեստի տեսակ

1880 թվականին Վարպետ Ձիգորո Կայենոն, փոխառնելով ճապոնական ձյու-ձյուցւ մարտական արվեստի մեթոդները, ստեղծեց մարտարվեստը ձև, որը հարմար էր մրցույթների անցկացման համար: Ձյուդո-դա անզեզ ինքապաշտպանության տեսակ է, որում գերակշռում են գցումները, ցավային հնարքները, խեղդումը, ինչպես կանգնած դիրքում, այնպես էլ գորգի վրա:
 Կորեայում թագավորական պալատի գրավումը ճապոնացիների կողմից և Չինաստանի Տյանջինսկիի պայմանագրի մասին։
Ճապոնական կուսակցության կողմնակիցները հեղաշրջում կատարեցին Կորեայում, իշխանությունից հեռացնելով չինացի նախարարներին։ Ճապոնական զորքը գրավեց թագավորական պալատը և շրջապատեց այն։ Թագավորական ընտանիքը գերի դարձավ։ Չինական կուսակցությունը 1885թ ապստամբություն կազմակերպեց։ Հարձակում եղավ ճապոնական զորքերի վրա ովքեր շրջապատել էին պալատը, ճապոնական դեսպանատան շենքը այրվել էր։ Ճապոնիայի իշխանությունը Կորեայի ափերին նավատորմ ուղարկեց և պահանջեց, որ փոխհատուցեն վնասներ պատճառելու համար և պատժեն մեղավորներին։ Ճնշում կար նաև Չինաստանի վրա, որի հետ ստորագրվեց Տյանջինսկիի պայմանագիրը, ըստ որի Ճապոնիան իրավունք ունի անհրաժեշտության դեպքում Կորեային զորք ուղարկի։ Պայմանագիրը առանձնացրեց Չինաստանի և Ճապոնիայի ոլորտների ազդեցությունը:  Ճապոնական սահմանադրությունը և ճապոնական խորհրդարանը։ Հեղափոխության ընթացքը Ճապոնիայում ավարտվեց ճապոնական սահմանադրության հրապարակումով պրուսական սահմանադրության տեսքով և խորհրդարանի հաստատությամբ։ Առաջին ճապոնական սահմանադրությունը կայսրին տալիս էր հետևյալ իրավունքները՝ նա խորհրդարանական նիստերի միջև կարող էր հրատարակել «ամենաբարձր հրամանով» իր օրենքները խորհրդարանի կողմից հաստատելու փոխարեն, ինչպես նաև կայսրը իրավունք ուներ արձակել ոչ պետքական խորհրդարաներին։ Կայսրը համաձայն էր սահմանադրությանը, գլխավորելով զորքը և նավատորմը, նա կարող էր պատերազմ հայտարարել և խաղաղության պայմանագրեր կնքել։ 1889թ ընտրության օրենքը ստեղծեց խորհրդարանականների համար բարձր գույքի և տարիքի որակավորում։ Այսպիսով 1889թ-ի սահմանադրությունը տվեց անծայր իշխանություն կայսրին և մի խումբ հարուստներին։ 1893- 1895թ մ.թ. 1893 թ Կորեայում քրիստոնյաների ապստամբություն եղավ։ Դրանից օգտվելով Ճապոնացիները, իրենց արդարացնելով, թե կարգուկանոն են հաստատում Կորեայում, բայց զորք էին տանում, որը Տյանջինսկիի պայմանագիրը խախտում էր: 1894 թ հուլիսի 25-ին ճապոնիայի զինված ուժերը առանց պատերազմ հայտարարելու ներխուժեցին Չինաստան։ Չինաստանի դեմ 240 հազարանոց բանակ էր և մեծ քանակությամբ նավատորմ։ Չինական նավատորմը և զորքը ջախջախիչ պարտություն կրեցին Կորեայի հարավում և հյուսիս-արևելքում, Լյադունսկիի թերակղզում․․․ Չինաստանը ստիպված էր խաղաղության պայմանագիր կնքել, նա Կորեային ճանաչեց որպես անկախ երկիր, Ճապոնիային տալով Լյադունսկի թերակղզին, Ֆորմոզը և Պենխուլեդա կղզին և պետք է վճարեր 360 մլն իեն։ Բայց Չինաստանը ապահովելով Ռուսաստանի, Գերմանիայի և Ֆրանսիայի օգնությամբ և, այդ երկրների դիվանագիտական ճնշումներից հետո, ստիպված եղավ Լյադունսկի թերակղզին ետ վերցնել։

Մ.թ. 1869թ.
Ճապոնա-ռուսական համաձայնությունը Կորեայի վերաբերյալ

Չինաստանի և Ճապոնիայի բախում փաստացի դարձավ բախում Ռուսաստանի և Ճապոնիայի միջև: 1896 թվականին Ռուսաստանը և Չինաստանը կնքեց պաշտպանակ պայմանագիր, որը հադիսացավ խթան Ռուսական Մանջուրիայի հետագա օկուպացման համար:

Ռուսաստանի և Ճապոնիայի շահերի բախումը Կորեայում, տեղի էին ունենում Կորեայի իշխանության վրա ազդեցություն ունենալու համար:

Ռուսաստանի հետ մերձեցման շնորհիվ, տեղի ունեցավ Ին Սինա անձի մեծարումը,  նա ստացավ Գոուջոնգ կայսեր տիտղոսը և հանդիսավոր կերպով վերադարձավ վերակառուցված պալատր: Ճապոնիան սկսեց պատրաստվել Ռուսաստանի հետ պատերազմի:

Մ.թ. 1896-1905
Ճապոնիայի միլիտարիզացիան

Ճապոնիայի պառլամենտը հավանություն տվեց ճապոնական բանակի վերազինման ծրագրին: Անմիջական ծախսերը զորքի և նավատորմի վրա կազմեցին Ճապոնիայի բոլոր ծախսերի 69 տոկոսը: