Մարդու առաջացման վարկածները

Մարդու առաջացումը (Մաս Ա)
Գիտությունը մարդու առաջացման մասին

Առասպելներ մարդու առաջացման մասին

Կրոնները մարդու առաջացման մասին

Գիտնականները մինչև այսօր գլուխ են կոտրում, որպիսի գուշակեն, թե ինչպես է մարդը առաջացել: Մինչև XIX դարը բոլորը հավատում էին մարդու աստվածային ծագմանը, ոչ միայն այն պատճառով, որ բոլորը պարտադրված էին հավատալ աստծուն, այլ նաև, քանի որ գիտելիքները բավականաչափ զարգացած չէին, որպիսի գիտնականները վարկածներ առաջ քաշեին: Եվ ահա Չ. Դարվինը իր վարկածն է առաջ քաշում: Նա ասում է, որ մարդը էվոլյուցիոն սանդղակի ամենաբարձր աստիճանն է և թե նա հաջորդում է մարդանման կապիկներին: Բայց Դարվինի վարկածը արատավոր էր: Նրան հարցրեցին, թե որ տեսակի կապիկներից է մարդն առաջ եկել, իսկ երկրորդը ինչպես է կապիկը դարձել մարդը: Այդ բացթողումը լրացրեց Էնգելսը: Նա ասաց, որ կապիկների որոշ տեսակ փոքր զարգացում ապրելով, սկսել է բերք հավաքել, ինչից նրանց նյարդային համակարգը խթանվել է և կապիկը ձեռք բերելով լեզուն որպես հաղորդակցման միջոց, ևս մի խթան է ստացել, որը բերել է  նրան բանականության: Բայց նա չի կարողացել հասկանալ, թե ինչ պայմաններում է կապիկը դարձել մարդ: Մեկնաբանների մի մասը ասաց, թե կապկի համար շատ բարենպաստ պայմաններ են ստեղծվել, որպեսզի նա այդպիսի էվոլյուցիոն զարգացում ապրի, իսկ մյուս մասը հակասում էին նրանց, ասելով, թե կապիկը պետք է հայտնվեր շատ վատ պայմաններում, որպեսզի չբնաջնվելու համար զարգացում ապրեր: Ես առաջ եմ բերել իմ վարկածը: Իմ կարծիքով մարդիկ ավելի զարգացած են եղել, քան մենք, բայց եղել են դինոզավրերի հետ պատերազմում: Նրանք ստեղծել են հատուկ սարք, որը դինոզավրի մոտ պետք է զարգացման հակառակ պրոցես սկսեր և դինոզավրը դառնար փոքր ձագ, բայց սարքի աշխատանքի ընթացքում ինչ-որ բան սխալ եղավ, և սարքը գործեց ոչ միայն դինոզավրերի, այլ նաև մարդկանց վրա և նրանք դարձան նեանդերթալցիներ: Ասեմ ավելին, որ այդ սարքը դարձավ դինոզավրերի ոչնչացման պատճառը: Իսկ հետո մարդիկ մուտացիաներ կատարելով աստիճանաբար հասան մեզ: Առաջացման մասին առասպելներ շատ կան: Օրինակ՝ հույները հավատում էին, որ առաջին մարդիկ Դևկալիոնն ու Պիրան էին՝ նրա կինը: Նրանք միակ մարդիկ էին, ովքեր ջրհեղեցից հետո ողջ էին մնացել և աստվածները նրանց հանձնարարեցին նոր մարդկություն ստեղծել, նրանք սկսեցին քարել նետել իրենց մեջքի հետևը և դրանք դառնում էին երգող արձաններ: Երգերից որը նրանք հավանեին այդ երգի նման էլ կլիներ մարդկությունը:

Թուրքերը. Թուրքերի համար մարդկությունն առաջացել է սև լեռան վրա։ Մի քարանձավում մարդու մարմին հիշեցնող փոս է առաջացել, անձրևի շիթերը կավ են բերել-լցրել դրա մեջ։ Կավը, որ տաքանում էր արևից, մնացել է ինն ամիս։ Իսկ ինն ամիս հետո քարանձավից դուրս է եկել առաջին մարդը՝ Հայ-Աթամը, ում համարում էին լուսնի հայրը։

Սիուները. Ըստ սիուների առասպելի մարդուն ստեղծել է տիեզերական ճագարը, որ ճանապարհին արյան խտուկ է գտել։ Ճագարն սկսել է թաթով խաղալ դրա հետ, և խտուկը վերածվել է աղիքի։ Ճագարը շարունակել է զվարճանալ, և աղիքի վրա հայտնվել են սիրտը, հետո աչքերը, ի վերջո, ստացվել է իսկական փոքրիկ մի տղա՝ աշխարհում առաջին տղան։ Ճագարը նրան անվանել է ճագար-տղա։ Նա սիուների նախնին էր։ Արաբները. Արաբներն ունեն Հին կտակարանի տարբերակը։ Ըստ նրանց տեսության՝ մարդու ստեղծման համար հարկավոր է չորս տարբեր գույների՝ կապույտ, սև, սպիտակ ու կարմիր հող։ Աստված Գաբրիել հրեշտակին ուղարկում է դրանց հետևից։ Բայց հենց սա թեքվում է, որ հող վերցնի, հողը սկսում է խոսել և հարցնում է, թե ինչ է ուզում։ «Հող, որ Աստված կարողանա մարդ արարել»,- բացատրում է Գաբրիելը։ Հողը պատասխանում է. «Չեմ կարող դա թույլ տալ, որովհետև մարդն անկառավարելի կլինի և ինձ կկործանի»։ Գաբրիել հրեշտակը հաղորդում է սա Աստծուն։ Դրանից հետո Աստված ուղարկում է Միքայել հրեշտակին։ Նույն պատմությունն է լինում։ Նույն անհաջողությունը։ Հողը չի ուզում, որ մարդ ստեղծվի։ Հետո Աստված ուղարկում է Ազրայիլին, որը մահվան հրեշտակ էր։ Հողի փաստարկը նրան չի համոզում։ Այսպիսով՝ մարդը գոյություն ունի մահվան հրեշտակի շնորհիվ, դրա համար էլ մարդը մահկանացու է։
Բերված հողից Աստված արարում է Ադամին։ Բայց քառասուն տարի սա ոչինչ չի անում, պարզապես պառկած է մնում հողի վրա։ Հրեշտակը չի հասկանում, թե ինչու մարդը չի շարժվում։ Նա նայում է Ադամի բերանի մեջ, որ տեսնի մեջն ինչ կա և ամեն ինչ հասկանում է։ Մարդու մարմնի մեջը դատարկ է լինում։ Հրեշտակը պատմում է սա Ատծուն, և Աստված որոշում է մարդուն հոգի տալ։ Ադամը կենդանանում է, և Աստված, որ նրան հողի, բնության, կենդանիների նկատմամբ առավելություն տա, իրավունք է տալիս անվանելու այն ամենը, ինչ շրջապատում է իրեն։ Միայն մարդն իրավունք ունի անուն տալու անգամ ոգիներին (ջիներին) ու լեռներին։ Եվ ամեն անգամ, հենց նա անուն է արտասանում, իրեն է ենթարկում այն, ինչի անունը տալիս է։ (Թաբառի, 9-րդ դարի արաբ պատմիչ, Աբբասիդների խալիֆայություն)։ Շատ այլ առասպելներ կան, բայց իմ կարծիքով դրանք սուտ են, քանի որ այն ժամանակ ուրիշներից մի փոքր ավելի խելացին հեշտությամբ կարող էր ուրիշների մոտ ցանկացած աստվածություն ստեղծել:
Կրոնը ժողովուրդի հավատքն է: Օրինակ՝ Քրիստոնյաները հավատում են Քրիստոսին, իրենց սուրբ, բարի, մեծահոգի, ներողամիտ ասծոն: Մուսուլմանները պնդում են , որ նրանք սխալ են: Մուսուլմանները հավատում են Ալլահին: Ալլահ նշանակում է աստված:

Աղբյուրներ՝

Haso63.wordpress.com

Newarta.blogspot.am