Թարգմանություն:Перевод

Телефон — самое популярное средство связи из всех, когда-ли­бо созданных человеком.Его изобрел в 1876 г. аме­риканский преподаватель школы для глухонемых Александер Грейам Белл. Через 11 лет в США было уже более 150 тыс. телефонных аппара­тов, а к 2001 г. во всем мире их стало примерно 1,4 млрд. Обычный телефон состоит из трех основных частей: микрофона, приемного устройства и диска или кнопок с цифрами для набора номера. Кроме того, аппарат имеет рычаг — мы кладем на него трубку, закончив разговор. Когда мы говорим в телефонную трубку, звуки превращаются в электрические сигналы. Приемное устройство на другом конце телефонной линии снова преобра­зует их в звуки. Приемник работает так. Когда через вмонтированный в него элек­тромагнит проходит ток, электромагнит притягивает к себе тонкую металлическую диафрагму. Меняется мощность сигнала — меняется и сила притяжения диафраг­мы к магниту — она колеблется. Эти колебания передаются по воздуху в виде зву­ковых волн, их мы и слышим как речь. При наборе номера в ответ на каждое нажатие кнопки или поворот диска на определенный угол в телефонной сети возникает электрический сигнал. Последо­вательность таких сигналов, соответствующих номеру вызываемого абонента, пере­дается на автоматическую телефонную станцию, которая соединяет твой аппарат с аппаратом друга — и у него раздается телефонный звонок. В 1990-х гг. по всему миру стали очень популярны мобильные телефоны. У такого телефона есть встроенные радиопередатчик и радиоприемник. Передатчик небольшой мощности посылает вызов на местное приемное устройство  —  ячейку, которая пере­дает вызов в телефонную сеть. В свою очередь, передатчик ячей­ки посылает сигнал из сети на встроенный радиоприемник мо­бильного телефона. Ячейки соединены наподобие пчелиных сот, поэтому такая система связи называется сотовой.

 

Հեռախոս- ամենահանրաճանաչ կապի միջոցն է,որը երբևե ստեղծել է մարդը: Այն 1876թ.ստեղծեց Խուլ և համրերի դպրոցում դասավանդող ամերիկացի Ալեքսանդր Գրեյամ Բելլը: 11 տարի անց ԱՄՆ-ում կար ավելի քան 150 հազար հեռախոս, իսկ 2001թ.ամբողջ աշխարհում մոտավորապես 1,4 միլիարդ հեռախոս կար: Սովորական հեռախոսը կազմված է երեք մասից. Խոսափողից, ընդունիչից և թվերով  ստեղներից, հեռախոսահամարը հավաքելու համար: Բացի դրանից, սարքը լծակ ունի,որի վրա ենքմենք դնում լսափողը հեռախոսազրույցը ավարտելուց հետո: Երբ մենք հեռախոսով խոսում ենք, ձայները դառնում են էլեկտրական ազդանշաններ: Մյուս ծայրում գտնվողընդունիչ սարքը նորից վերափոխում է ազդանշանը ձայնի: Ընդունիչը այսպես է աշխատում: Նրանում տեղադրված էլիեկտրոմագնիսի միջոցով հոսանքը  անցնելով դեպի իրեն է  ձգում է բարակ մետաղյա մեմբրանը: Փոխվում է ազդանշանիհզորությունը, որի հետևանքով փոխվում է մեմբրանի ձգողական ուժը մագնիսինկատմամբ և այն սկսում է տատանվել: Այդ տատանումները փոխանցվում են օդիմիջոցով, ձայնային ալիքների տեսքով, և մենք այն լսում ենք, որպես ձայն:Հեռախոսահամար հավաքելիս, ամեն մի ստեղն սեխմելիս կամ պտտելիսհամապառասխան անկյհան տակ հեռախոսակապում  առաջանում է էլեկտրականազդանշան: Այդպիսի ազդանշանների Հերթականությունը համապատասխամնում էհեռաձայնվող բաժանորդի համարին, փոխանցվելով ավտոմատ հեռախոսակայանին,որը միցանում է քո հեռախոսը հեռաձայնվողին և նրա մոտ հնչում է հեռախոսազանգը: 1990-ական թվականներից սկսած ամբողջ աշխարհում շատ հայտնի դարձան բջջայինհեռախոսները: Այդ հեռախոսները ունեն  ներկառուցված ռադիոհաղորդիչ  ևռադիոընդունիչ: Փոքր հզորություն ունեցող հաղորդիչը զանգ է ուղարկում նշվածընդունիչ սարքի մոդուլին (բջջին), որը փոխանցում է զանգը հեռախոսացանց: Իրհերթին հաղորդիչ մոդուլը ազդանշան է ուղարկում ցանցից բջջային հեռախոսիներկառուցված ընդունիչին: Մոդուլը (բջջիջները) միացվածեն մեղրամոմի պես,այդպատճառով, այդպիսի համակարգը կոչվել է բջջային: