ՙՙԳյուղացին՚՚
30.01.18
Վերլուծություն
Պատմվածքը ցույց է տալիս, որ ինչքան էլ հայը երջանիկ և հարուստ
լինի, նրա սիրտը միշտ ձգտելու է հայրենիք: Մենք բոլորս մարդկային շփման կարիք ունենք
և ճիշտ է ասված, որ
մենությունը ամենա մեծ պատիժն է: Իմ կարծիքով յուրաքանչյուր
մարդու հայրենիքը սկսվում է իր տնից, իր բակից, իր քաղաքից, իրեն շրջապատող հարազատներից,
մանկության ընկերներից, այն փոքրիկ բնօրրանից, որը մեք ամբողջ կյանքում կրում ենք մեր
սրտում: Այս ստեղծագործությունը շատ լավ ներկայացնում է պանդուխտի ցավն ու կարոտը սեփական
երկրից, սեփական արմատներից և սեփական լեզվից զուրկ լինելու դեպքում: Մարդը չի կարող
իրեն բավարաված զգալ առանց սեփական հայրենիքի և լեզվի, անկախ ունեցած կարգավիճակից
և հարստությունից: 
Комментарии
Отправить комментарий